-
1553
-
908
-
905
-
886
-
883
Pliki do pobrania
Czy w swoich wypowiedziach politycy identyfikujący się z prawicą bądź lewicą faktycznie manifestują poglądy właściwe dla deklarowanej opcji? Jak to możliwe, że partie uznawane przez wyborców i ekspertów za prawicowe mają ekonomicznie lewicowe elektoraty? Czy tzw. „socjal” zawsze należy wiązać z ideologią socjalizmu? W prezentowanej książce można znaleźć odpowiedzi na te i inne pytania dotyczące polskiego dyskursu parlamentarnego w latach 2015–2017.
Publikacja sfinansowana w ramach dotacji na zadania służące rozwojowi młodych naukowców i doktorantów
Publikacja dofinasowana przez Wydział Filologiczny Uniwersytetu Łódzkiego
Awdiejew A. (2004), Gramatyka interakcji werbalnej, Kraków.
Awdiejew A. (2008), Ideologia. Postawa i komunikacja, [w:] Ideologie w słowach i obrazach, red. I. Kamińska-Szmaj, T. Piekot, M. Poprawa, Wrocław, s. 65–72.
Awdiejew A. (2018), Wstęp do teorii parafrazy, [w:] Parafrazowanie w dyskursie artystycznym, red. G. Habrajska, Łódź, s. 9–14.
Awdiejew A., Habrajska G. (2004), Wprowadzenie do gramatyki komunikacyjnej, t. 1, Łask.
Awdiejew A., Habrajska G. (2006), Wprowadzenie do gramatyki komunikacyjnej, t. 2, Łask.
Awdiejew A., Habrajska G. (2009), Strategie propagandowe i agitacyjne, [w:] Rozmowy o komunikacji 3: Problemy komunikacji społecznej, red. G. Habrajska, Łask, s. 9–54.
Awdiejew A., Habrajska G. (2010), Komponowanie sensu w procesie odbioru komunikatu, Łódź.
Bartyzel J. (2013), Próba teoretyzacji pojęcia „prawica”, [w:] Prawica w Polsce i na świecie w XX i XXI wieku, red. S. Chajzbijewicz, M. Chełminiak, T. Gajowniczek, „Studia Politologiczne”, nr 3, s. 17–46.
Berelson B. (1952), Content Analysis in Communication Research, Glencoe.
Biskupska K. (2011), Pamięć społeczna w zwierciadle języka. Analiza dyskursu pokolenia przełomu, Opole.
Blommaert J., Bulcaen Ch. (2000), Critical Discourse Analysis, „Annual Review Anthropological”, nr 29, s. 447–466.
Bobbio N. (1996), Prawica i lewica, tłum. A. Szymanowski, Kraków.
Boski P. (1993), O byciu Polakiem w ojczyźnie i o zmianach tożsamości kulturowo-narodowej na obczyźnie, [w:] P. Boski, M. Jarymowicz, H. Malewska-Peyre, Tożsamość a odmienność kulturowa, Warszawa, s. 71–212.
Bralczyk J. (1977), Język polityki i polityka językowa, [w:] Socjolingwistyka, t. 1, red. W. Lubaś, Warszawa, s. 92–97.
Cialdini R. (2004), Wywieranie wpływu na ludzi. Teoria i praktyka, tłum. B. Wojciszke, Gdańsk.
Dant T. (1991), Knowledge, Ideology and Discourse: A Sociological Perspective, London–New York.
Dąbrowska-Cendrowska O. (2019), Recepcja podręcznika „Analiza zawartości prasy” w kręgach badaczy mediów, czyli zaraźliwa metoda badawcza, „Zeszyty Prasoznawcze”, t. 62, z. 2 (238), s. 117–127.
Duszak A. (1998), Tekst, dyskurs, komunikacja międzykulturowa, Warszawa.
Eatwell R. (1992), The Nature of the Right 2: The Right as a Variety of „Styles of Thought”, [w:] The Nature of the Right. European and American Politics and Political Thought since 1979, red. R. Eatwell, N. O’Sullivan, London, s. 62–76.
Fairclough N. (1989), Language and Power, London, rozdz. 5 i 6.
Fairclough N., Duszak A. (2008), Wstęp: Krytyczna analiza dyskursu – nowy obszar badawczy, [w:] Krytyczna analiza dyskursu: interdyscyplinarne podejście do komunikacji społecznej, red. N. Fairclough, A. Duszak, Kraków, s. 7–29.
Figiel A. (2009), Języki IV RP. Podziały społeczno-polityczne w dyskursie polityki, Poznań.
Filipczak-Białkowska A. (2010), Mechanizmy manifestowania orientacji aksjologicznej na przykładzie debat parlamentarnych, [w:] Rozmowy o komunikacji 4. Metodologia i praktyka komunikacji społecznej, red. G. Habrajska, Łask, s. 71–85.
Filipczak-Białkowska A. (2016), Niedosłowność jako strategia w tekstach politycznych – metody, funkcje, interpretacja, [w:] Język a komunikacja 37: Niedosłowność w języku, red. M. Odelski, A. Knapik, P. Chruszczewski, W. Chłopicki, Kraków, s. 103–114.
Filipczak-Białkowska A. (2018), Mechanizmy manifestowania orientacji ideologicznej w dyskursie politycznym, Łódź.
Filipczak-Białkowska A. (2020), Does standard interpretation exist? Empirical veryfication of selected assumptions of communicational grammar, „Acta Univeristatis Lodziensis. Folia Litteraria Polonica”, nr 3 (58), s. 171–197.
Fishman J.A. (1972a), Sociolinguistics. A Brief Introduction, Rowley.
Fishman J.A. (1972b), Language in Sociocultural Change, Stanford.
Fleischer M. (2008), Ideologia – jej funkcje komunikacyjne i kognitywne, [w:] Ideologie w słowach i obrazach, red. I. Kamińska-Szmaj, T. Piekot, M. Poprawa, Wrocław, s. 97–115.
Fuchs D., Klingemann H.D. (1990), The Left – Right Schema, [w:] Continuities in Political Action. A Longitudinal Study of Political Orientations in Three Western Democracies, red. M. Kent Jennings, J.W. van Deth, Berlin, s. 203–234.
Gibbs G.R. (2008), Analysing Qualitative Data, SAGE Publications Ltd.
Giddens A. (1999), Trzecia droga. Odnowa socjaldemokracji, tłum. H. Jankowska, Warszawa.
Godlewski T. (2008), Lewica i prawica w świadomości społeczeństwa polskiego, Warszawa.
Grabias S. (2019), Język w zachowaniach społecznych. Podstawy socjolingwistyki i logopedii, Lublin.
Grabowska M., Szawiel T. (2001), Budowanie demokracji. Podziały społeczne, partie polityczne i społeczeństwo obywatelskie w postkomunistycznej Polsce, Warszawa.
Grice P. (1977), Logika i konwersacja, „Przegląd Humanistyczny”, z. 6, s. 85–99.
Grzmil-Tylutki H. (2010), Francuska szkoła analizy dyskursu a badania kontrastywne, „Tekst i Dyskurs”, nr 5, s. 223–230.
Habrajska G. (2012), Wybrane zagadnienia wprowadzające do nauki o komunikowaniu, Łódź.
Habrajska G. (red.) (2018), Parafrazowanie w dyskursie artystycznym, Łódź.
Hanley S. (2004), Getting the Right Right: Redefining the Centre-right in Post-communist Europe, „Journal of Communist Studies and Transition Politics”, t. 20, nr 3, s. 9–27.
Hanley S. (2015), Review Article, „Government and Opposition”, t. 50, nr 22, s. 300–323.
Hartman J. (2001), Czy w sejmie jest lewica i prawica?, [w:] Obciążeni polityką. Posłowie i partie, red. W. Wesołowski, Warszawa, s. 61–76.
Herbut R. (2013), System partyjny III RP w świetle wyborów parlamentarnych z 2011 roku, [w:] Demokracja polska na początku drugiej dekady XXI wieku, red. Z. Machelski, Opole, s. 83–104.
Heywood A. (2008), Ideologie polityczne. Wprowadzenie, tłum. M. Habura, N. Orłowska, D. Stasiak, red. T. Żyro, Warszawa.
Holsti O.R. (1967), Cognitive Dynamics and Images of the Enemy, [w:] D.J. Finlay, O.R. Holsti, R.R. Fagen, Enemies in Politics, Chicago, s. 25–96.
Kamińska-Szmaj I. (2017), Język polskiej lewicy. Od Wielkiego Proletariatu do końca PRL, Wrocław.
Kim są wyborcy, czyli społeczno-demograficzne portrety największych potencjalnych elektoratów. Komunikat z badań (2015) nr 141, oprac. B. Badora, CBOS, https://www.cbos.pl/SPISKOM.POL/2015/K_141_15.PDF [dostęp: 12.12.2019].
Kwiatkowska A., Cześnik M., Żerkowska-Balas M., Stanley B. (2016), Ideologiczna treść wymiaru lewica-prawica w Polsce w latach 1997–2015, „Studia Socjologiczne”, nr 4 (223), s. 97–129, http://www.studiasocjologiczne.pl/img_upl/studia_socjologiczne_2016_4_s.97_129.pdf [dostep: 30.10.2020].
Labov W. (1972), Sociolinguistic Patterns, Philadelphia.
Labov W. (1974), What Is a Linguistic Fact?, Lisse.
Laskowska E. (2002), Sytuacje komunikacyjne w dyskursach politycznych, [w:] Języka a komunikacja 4: Nowe oblicza komunikacji we współczesnej polszczyźnie, red. G. Szpila, Kraków, s. 175–182.
Laskowska E. (2004), Dyskurs parlamentarny w ujęciu komunikacyjnym, Bydgoszcz.
Leszek Balcerowicz w „Rzeczpospolitej” o PiS: „Największa lewica w Polsce”, Interia 2015, https://fakty.interia.pl/prasa/news-leszek-balcerowicz-w-rzeczpospolitej-o-pis-najwieksza-lewica,nId,1856078 [dostęp: 18.05.2019].
Lewiński P.H. (2012), Neosofistyka: argumentacja retoryczna w komunikacji potocznej, Wrocław, s. 106–107.
Lijphard A. (1999), Patterns of Democracy, Government Forms and Performance in Thirty-Six Countries, New Heaven 1999.
Lipiński A. (2016), Prawica na polskiej scenie politycznej w latach 1989–2011. Historia, organizacja, tożsamość, Warszawa.
Lisowska-Magdziarz M. (2006), Dyskurs – semiotyka – wspólnota interpretacyjna. W stronę modelu zintegrowanego instrumentarium badan nad zawartością mediów (zaproszenie do dyskusji), „Global Medial Journal – Polish Edition”, nr 1, s. 2, http://www.globalmediajournal.collegium.edu.pl/artykuly/wiosna%202006/Lisowska-Magdziarz-Zawartosc-dyskurs-semiotyka.pdf [dostęp: 18.12.2019].
Markowski R., Cześnik M. (2002), Polski system partyjny: dekada zmian instytucjonalnych i ich konsekwencje, [w:] System partyjny i zachowania wyborcze. Dekada polskich doświadczeń, red. R. Markowski, Warszawa.
Opałek K. (1986), Zagadnienia teorii prawa i teorii polityki, Warszawa.
Pawlikowska A. (2012), Zastosowanie metod językoznawstwa korpusowego i lingwistyki kwantytatywnej w analizie dyskursu, [w:] Oblicza komunikacji 5: Analiza dyskursu: centrum-peryferie, red. T. Piekot, M. Poprawa, Wrocław, s. 111–125.
Pielużek M. (2017), Obrazy świata w komunikacji polskiej skrajnej prawicy, Wrocław.
Pisarek W. (1983), Analiza zawartości prasy, Kraków.
Pisarek W. (1986), Szkic wstępu do politoligwistyki, „Prace Filologiczne”, nr 33, s. 55–60.
Podsiad A. (2000), Słownik terminów i pojęć filozoficznych, Warszawa.
Polkowska L. (2015), Język prawicy, Warszawa.
Rasiński L. (2009), „Reguły” i „gry” świata społecznego – Wittgenstein, de Saussure i zwrot lingwistyczny w filozofii społecznej, [w:] Język, dyskurs, społeczeństwo. Zwrot lingwistyczny w filozofii współczesnej, red. L. Rasiński, Warszawa, s. 7–27.
Reisigl M. (2011), Analiza retoryki politycznej, [w:] Jakościowa analiza dyskursu w naukach społecznych, red. R. Wodak, M. Krzyżanowski, Warszawa 2011, s. 151–186.
Scheff T.J. (1978), Schizofrenia jako ideologia, [w:] Przełom w psychologii, Warszawa, s. 241–253.
Sieradzka-Baziur B. (2011), Język polityki – dotychczasowe prace oraz perspektywy badawcze, „Horyzonty Polityki”, nr 2: Polityczny potencjał człowieka, s. 89–110.
Skarżyńska K. (2005), Człowiek a polityka. Zarys psychologii politycznej, Warszawa.
Słomka T. (1997), Ruch Odbudowy Polski – od opcji narodowo-radykalnej do umiarkowanej prawicy, [w:] Wybory ’97. Partie i programy wyborcze, red. S. Gebethner, Warszawa, s. 133–150.
Sulikowski A. (2014), Perspektywa zastosowań metod Krytycznej Analizy Dyskursu w badaniach nad prawem. Kilka uwag, „Wrocławskie Studia Erazmiańskie”, z. 8: Rozprawa o metodzie prawa i polityki, s. 99–112.
Warzecha A. (2014), Krytyczna analiza dyskursu (KAD) w ujęciu Normana Fairclougha. Zarys problematyki, „Konteksty Kultury. Pismo Kolegium Nauczycielskiego w Bielsku-Białej”, nr 11, z. 2, s. 164–189.
Weiss G., Wodak R. (2003), Introduction: Theory Interdisciplinary and Critical Discourse Analysis, [w:] Critical Discourse Analysis. Theory and Interdisciplinary, red. G. Weiss, R. Wodak, New York 1–32.
Władyka-Łuczak Z. (2020), Hidden meaning in art, „Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Polonica”, nr 3 (58), s. 287–299.
Wodak R. (2011), Wstęp, [w:] Jakościowa analiza dyskursu w naukach społecznych, red. R. Wodak, M. Krzyżanowski, Warszawa, s. 11–48.
Wooffitt R. (2005), Conversation Analysis and Discourse Analysis, London.
Woźniak W. (2017), Programy polskich partii politycznych jako materiał empiryczny w badaniach dyskursu politycznego, „Środkowoeuropejskie Studia Polityczne”, nr 2, s. 41–58.
Zarębski T. (2010), Stephen Edelston Toulmin (1922–2009), „Studia Philosophica Vratislaviensia”, t. 5, z. 1, s. 15–23.

Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Użycie niekomercyjne – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe.
| Mapa strony | Księgarnia | Social Media |
42 635 55 77 42 235 01 62 ksiegarnia@uni.lodz.pl Biuro: 42 235 01 65 42 635 55 80 agnieszka.janicka@uni.lodz.pl Polityka prywatności i cookies © 2024 Uniwersytet Łódzki |
|

