Uczenie się dorosłych w zabawie

Aarseth E., 2010, Badanie zabawy: metodologia analizy gier, [w:] M. Filiciak (red.), Światy z pikseli. Antologia studiów nad grami komputerowymi, Warszawa, Wydawnictwo SWPS Academica.

Adamowska L., 1998a, Animacyjna rola zabawy, [w:] E. Kędzior (red.), Wprowadzenie do pedagogiki zabawy: wybór tekstów drukowanych w „Kropli” w latach 1992–1994, Lublin, Wydawnictwo KLANZA.

Adamowska L., 1998b, O rodzajach zabaw, [w:] E. Kędzior (red.), Wprowadzenie do pedagogiki zabawy: wybór tekstów drukowanych w „Kropli” w latach 1992–1994, Lublin, Wydawnictwo KLANZA.

Adcock A., Van Eck R., 2012, Adaptive game-based learning, [w:] N. Seel (ed.), Encyclopedia of the Sciences of Learning, Springer US.

Andrews M., 2012, Exploring Play for Early Childhood Studies, London, SAGE Publications Ltd.

Arnab S., Berta R., Earp J., de Freitas S., Popescu M., Romero M., Stanescu I., Usart M., 2012, Framing the adoption of serious games in formal education, “Electronic Journal of e-Learning”, no. 2, s. 159–171.

Arystoteles, 2005, Polityka, Wrocław, Zakład Narodowy im. Ossolińskich – Wydawnictwo.

Babbie E., 2004, Badania społeczne w praktyce, Warszawa, Wydawnictwo Naukowe PWN.

Balcerak A., Woźniak J., 2014, Szkoleniowe metody symulacyjne, Sopot, Gdańskie Wydawnictwo Psychologiczne.

Banaszkiewicz M., 2012, Zabawa – i co z tego wynika?, [w:] R. Kantor, T. Paleczny, M. Banaszkiewicz (red.), Kultura zabawy, Kraków, Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego.

Baran Z., 1997, Filozoficzne spojrzenie na zabawę dziecka, „Wychowanie w Przedszkolu”, nr 7, s. 387–391.

Baran Z., 1999, Potencjał semantyczny słowa „zabawa” w języku polskim na tle indoeuropejskiej leksyki dotyczącej zabawy, [w:] M. Kielar-Turska, B. Muchacka (red.), Stymulująca i terapeutyczna funkcja zabawy, Kraków, Oficyna Wydawniczo-Poligraficzna „AGAT-PRINT”.

Barber B., 2009, Skonsumowani. Jak rynek psuje dzieci, infantylizuje dorosłych i połyka obywateli, Warszawa, Muza.

Barwińska D., 2009, Uczenie formalne i incydentalne w procesie całożyciowego uczenia się dorosłych, [w:] M. Pakuła, A. Dudak (red.), Edukacja ustawiczna dorosłych w europejskiej przestrzeni kształcenia z perspektywy polskich doświadczeń, Lublin, Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej.

Baum H., 2002, Odkrywamy na nowo zabawy z czasów naszych babć, Kielce, Wydawnictwo Jedność.

Berne E., 2000, W co grają ludzie? Psychologia stosunków międzyludzkich, Warszawa, Wydawnictwo Naukowe PWN.

Birch A., 2005, Psychologia rozwojowa w zarysie, Warszawa, Wydawnictwo Naukowe PWN.

Biuletyn Statystyczny Województwa Łódzkiego, 2013, I kwartał, Łódź, Urząd Statystyczny w Łodzi.

Blalock H., 1975, Statystyka dla socjologów, Warszawa, Państwowe Wydawnictwo Naukowe.

Blanchard E., Frasson C., Lajoie S., 2012, Learning with games, [w:] N. Seel (ed.), Encyclopedia of the Sciences of Learning, Springer US.

Bobrowska-Nowak W., 1983, Historia wychowania przedszkolnego, Warszawa, Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne.

Bogusz A., 1997, Sport w Łodzi wielonarodowej. Zarys dziejów (do 1939 roku), [w:] P. Samuś (red.), Polacy – Niemcy – Żydzi w Łodzi w XIX–XX wieku. Sąsiedzi dalecy i bliscy, Łódź, Wydawnictwo Ibidem.

Bomba R., 2014, Gry komputerowe w perspektywie antropologii codzienności, Toruń, Wydawnictwo Adam Marszałek.

Botturi L., Loh Ch., 2008, Once upon a game: Rediscovering the roots of games in education, [w:] Ch. Miller (ed.), Games: Purpose and potential in education, Springer Science + Business Media.

Bowden A., Lewthwaite N., 2013, Okrągły rok zabaw. Kalendarz zajęć grupowych dla seniorów – scenariusze na każdy tydzień roku do zastosowania w domach opieki i klubach seniora, Warszawa, Fraszka Edukacyjna.

Bron A., 2002, Nowe perspektywy kształcenia dorosłych, [w:] H. Bednarczyk (red.), Edukacja dorosłych – służba społeczna, Warszawa–Radom, Wyższa Szkoła Pedagogiczna ZNP – Instytut Technologii Eksploatacji.

Bronikowski M., Muszkieta R., 2000, Zabawy i gry ruchowe w szkolnym wychowaniu fizycznym, Poznań, Akademia Wychowania Fizycznego im. E. Piaseckiego w Poznaniu.

Bronikowski M., Śleboda R., Bronikowska M., Janowska M., 2007, Wychowanie fizyczne poprzez gry i zabawy ruchowe, Poznań, Akademia Wychowania Fizycznego im. E. Piasecznego w Poznaniu.

Brzezińska A., 2005, Społeczna psychologia rozwoju, Warszawa, Wydawnictwo Naukowe „Scholar”.

Bubczyk R., 2005, Szachy i rycerze. O grach planszowych w angielskiej kulturze wyższej późniejszego średniowiecza, Lublin, Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej.

Buda S., 2011, Nowy Człowiek i Media – techniki Role Play jako sposób przeżywania rzeczywistości zapośredniczonej, [w:] E. Rodziewicz, M. Cackowska (red.), Wychowanie przez świat fikcyjny dla świata rzeczywistego, Gdańsk, Wydawnictwo Uniwersytetu Gdańskiego.

Caillois R., 1974, Żywioł i ład, Warszawa, Państwowy Instytut Wydawniczy. Caillois R., 1997, Gry i ludzie, Warszawa, Volumen.

Chabior A., 2008, Z badań nad aktywnością seniorów – doświadczenia polskie i niemieckie, [w:] A. Fabiś (red.), Aktywność społeczna kulturalna i oświatowa seniorów, Bielsko-Biała, Wyższa Szkoła Administracji w Bielsku-Białej.

Cibor R., 2009, Patologia zabawy, [w:] J. Dymara (red.), Dziecko w świecie zabawy. O kulturze, cechach i wartościach ludycznej edukacji, Kraków, Oficyna Wydawnicza „Impuls”.

Cieślarek P., 2012, Tyrania przyjemności. Współczesna kultura w niewoli rozrywki, [w:] R. Kantor, T. Paleczny, M. Banaszkiewicz (red.), Kultura zabawy, Kraków, Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego.

Combs J., 2011, Świat zabaw: narodziny nowego wieku ludycznego, Warszawa, Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego.

Creswell J., 2013, Projektowanie badań naukowych. Metody jakościowe, ilościowe i mieszane, Kraków, Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego.

Czerniawska O., 1987a, Czy i kiedy uczący się dorosły uczy się?, [w:] Uczący się dorosły w świetle badań. Materiały konferencyjne 28–29 września 1987, Łódź, Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego.

Czerniawska O., 1987b, Dorosłość między socjalizacją a wychowaniem, „Oświata Dorosłych”, nr 9, s. 518–524.

Czerniawska O., 1996, Trendy rozwojowe w zachowaniu ludzi dorosłych, [w:] T. Wujek (red.), Wprowadzenie do andragogiki, Radom, Instytut Technologii Eksploatacji.

Czerniawska O., 2004, Dylematy andragogiki. Między nauczaniem, uczeniem się a autoedukacją, [w:] J. Kostkiewicz (red.), Aksjologia edukacji dorosłych, Lublin, Wydawnictwo Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego.

Czub T., 1995, Proces bawienia się i jego właściwości terapeutyczne, [w:] A. Brzezińska, T. Czub, G. Lutomski, B. Smykowski (red.), Dziecko w zabawie i świecie języka, Warszawa, Zysk i S-ka.

D’Angour A., 2013, Plato and Play. Taking Education Seriously in Ancient Greece, “American Journey of Play”, no. 3, s. 293–307.

Dahya N., 2012, Learning at play, [w:] N. Seel (ed.), Encyclopedia of the Sciences of Learning, Springer US.

Dawid J., 1932, O duszy nauczycielstwa, Warszawa, Nasza Księgarnia.

Demetrio D., 1999, Zabawa na tle życia. Gra autobiograficzna w edukacji dorosłych, Kraków, Oficyna Wydawnicza „Impuls”.

Demetrio D., 2006, Edukacja dorosłych, [w:] B. Śliwerski (red.), Pedagogika, t. 3, Subdyscypliny wiedzy pedagogicznej, Gdańsk, Gdańskie Wydawnictwo Pedagogiczne.

Dewey J., 1988, Jak myślimy?, Warszawa, Państwowe Wydawnictwo Naukowe.

Dobroczyński B., 2005, Gry i zabawy człowieka dorosłego w świecie popkultury: poglądy Rogera Caillois – pół wieku później, [w:] A. Gałdowa (red.), Psychologiczne i egzystencjalne problemy człowieka dorosłego, Kraków, Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego.

Dorożyńska A., Dorożyński T., Karasiński E., Midera A., 2004, Przesłanki rozwoju Łodzi jako ośrodka przemysłowego i centrum handlu międzynarodowego, Łódź, Łódzkie Towarzystwo Naukowe.

Dubas E., 2001a, Dorosłość w perspektywie dojrzałości, „Zeszyty Naukowe Wyższej Szkoły Humanistyczno-Ekonomicznej w Łodzi”, nr 3 (16), s. 17–27.

Dubas E., 2001b, Zmieniająca się dorosłość. Od dorosłości konwencjonalnej do dorosłości subiektywnej, [w:] E. Przybylska (red.), Andragogiczne wątki – poszukiwania – fascynacje, Toruń, Uniwersytet Mikołaja Kopernika w Toruniu.

Dubas E., 2004, Podstawowa kategoria andragogiczna „dorosłość” i jej aksjologiczny kontekst, [w:] J. Kostkiewicz (red.), Aksjologia edukacji dorosłych, Lublin, Wydawnictwo Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego.

Dubas E., 2005a, Andragogiczne poszukiwania rozumienia dorosłości, [w:] E. Dubas (red.), Człowiek dorosły – istota (nie)znana?, Łódź–Płock, Szkoła Wyższa im. P. Włodkowica w Płocku, Wydawnictwo Naukowe NOVUM.

Dubas E., 2005b, Dorosłość w edukacyjnym paradygmacie – czyli dorosłość jako edukacyjny okres życia człowieka, [w:] M. Podgórny (red.), Człowiek na edukacyjnej fali. Współczesne konteksty edukacji dorosłych, Kraków, Oficyna Wydawnicza „Impuls”.

Dubas E., 2009, Etapy dorosłości i proces kształcenia, [w:] A. Fabiś, B. Cyboran (red.), Dorosły w procesie kształcenia, Bielsko-Biała–Zakopane, Wyższa Szkoła Administracji w Bielsku-Białej.

Dymara B., 2009a, O kształtowaniu kultury zabawy, [w:] B. Dymara (red.), Dziecko w świecie zabawy. O kulturze, cechach i wartościach ludycznej edukacji, Kraków, Oficyna Wydawnicza „Impuls”.

Dymara B., 2009b, Wstęp, [w:] B. Dymara (red.), Dziecko w świecie zabawy. O kulturze, cechach i wartościach ludycznej edukacji, Kraków, Oficyna Wydawnicza „Impuls”.

Dymara B., 2009c, Żywioł i radość zabawy, czyli o zagubionych wartościach ludycznej edukacji, [w:] B. Dymara (red.), Dziecko w świecie zabawy. O kulturze, cechach i wartościach ludycznej edukacji, Kraków, Oficyna Wydawnicza „Impuls”.

Dyner W., 1983, Zabawy tematyczne dzieci w domu i przedszkolu, Wrocław, Zakład Narodowy im. Ossolińskich – Wydawnictwo.

Eberle S., 2014, The Elements of Play. Toward a Philosophy and a Definition of Play, “American Journal of Play”, no. 2, s. 214–233.

Elkonin D., 1984, Psychologia zabawy, Warszawa, Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne.

Erikson E., 1995, Zabawa i aktualność, [w:] A. Brzezińska, T. Czub, G. Lutomski, B. Smykowski (red.), Dziecko w zabawie i świecie języka, Warszawa, Zysk i S-ka.

Erikson E., 2000, Dzieciństwo i społeczeństwo, Poznań, Dom Wydawniczy Rebis.

Fabricatore C., Lopez X., 2012, Sustainability Learning through Gaming: An Exploratory Study, “Electronic Journal of e-Learning”, no. 2, s. 209–222.

Flanagan M., 2010, Kultura zabawy, [w:] M. Filiciak (red.), Światy z pikseli. Antologia studiów nad grami komputerowymi, Warszawa, Wydawnictwo SWPS Academica.

Frasca G., 2010, Ludolodzy też kochają opowiadania – notatki na temat sporu, który nigdy nie miał miejsca, [w:] M. Filiciak (red.), Światy z pikseli. Antologia studiów nad grami komputerowymi, Warszawa, Wydawnictwo SWPS Academica.

Furedi F., 2008, Gdzie się podziali wszyscy intelektualiści?, Warszawa, Państwowy Instytut Wydawniczy.

Gajda J., 2009, Antropologia kulturowa. Kultura obyczajowa początku XXI wieku, Kraków, Oficyna Wydawnicza „Impuls”.

Galińska E., 2007, Odgrywana postać a własne „ja” graczy RPG, [w:] A. Surdyk, J. Szeja (red.), Kulturotwórcza funkcja gier. Gra jako medium tekst i rytuał, t. 1, Poznań, Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza.

Gierszewski D., 2010, Nieformalne uczenie się w procesie całożyciowej edukacji – w kontekście niemieckiej debaty, [w:] A. Fabiś, A. Stopińska-Pająk (red.), Uczący się dorosły w zmieniającym się świecie, Wyższa Szkoła Administracji, Bielsko-Biała.

Gispert C., 2014, Wielki podręcznik dla nauczycieli przedszkoli i szkół podstawowych. Teoria i scenariusze zabaw, Kielce, Wydawnictwo Jedność.

Glonnegger E., 1997, Leksykon gier planszowych, Warszawa, Oficyna Wydawnicza „Kalliope”.

Golka M., 2004a, Pojmowanie zabawy, [w:] J. Grad, H. Mamzer (red.), Karnawalizacja. Tendencje ludyczne w kulturze współczesnej, Poznań, Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza.

Golka M., 2004b, Społeczno-kulturowe oddziaływanie zabawy, [w:] J. Grad, H. Mamzer (red.), Ludyczny wymiar kultury, Poznań, Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza.

Golka M., 2007a, Czy koniec „człowieka zabawy”?, „Kultura i Społeczeństwo”, nr 1, s. 3–26.

Golka M., 2007b, Ucieczka od zabawy?, [w:] A. Surdyk, J. Szeja (red.), Kulturotwórcza funkcja gier. Gra jako medium tekst i rytuał, t. 1, Poznań, Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza.

Góralska R., 2012, „Praktyczny charakter” kompetencji emocjonalnej dorosłych, „Rocznik Andragogiczny”, s. 154–169.

Grabowski M., 2001, Zabawa jako podstawowa forma aktywizacji dziecka w wieku przedszkolnym, „Edukacja Elementarna w Teorii i Praktyce”, nr 2–3, s. 5–16.

Grad J., 1997, Zabawa – analiza pojęć i koncepcji, „Zabawy i Zabawki”, nr 1–2, s. 7–18.

Grad J., 2006, Aktywność ludyczna jako potrzeba kulturowa, „Zabawy i Zabawki”, nr 1–4, s. 9–20.

Grelewski M., Radojčič V., 2010, Gry miejskie, jako narzędzie edukacji regionalnej na przykładzie gry ŁódźBój, „Geografia w Szkole”, nr 4, s. 58–63.

Grotowska-Leder J., 2010, Problemy łodzian w perspektywie badań nad jakością życia, [w:] P. Szukalski (red.), Społeczno-demograficzne wyzwania stojące przed Łodzią i województwem łódzkim, Łódź, Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego.

Gutowska-Ciołek A., 2012, Uczenie się dorosłych w sytuacji przyjaźni – perspektywa andragogiczna, Łódź, niepublikowana rozprawa doktorska.

Gwizdak A., 2009, Zabawa w pedagogice Aleksandra Kamińskiego, [w:] J. Dymara (red.), Dziecko w świecie zabawy. O kulturze, cechach i wartościach ludycznej edukacji, Kraków, Oficyna Wydawnicza „Impuls”.

Halicka M., Halicki J., 2008, Czas wolny i aktywność społeczna ludzi starszych na Podlasiu, [w:] A. Fabiś (red.), Aktywność społeczna kulturalna i oświatowa seniorów, Bielsko-Biała, Wyższa Szkoła Administracji w Bielsku-Białej.

Hathway N., Jacobs B., Kinsman A., Perryman N., Sutcliff J., 2000, Encyklopedia gier, Warszawa, Muza.

Hemmerling W., 1984, Zabawy w nauczaniu początkowym, Warszawa, Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne.

Henricks T., 2008, The Nature of Play. An Overview, “American Journal of Play”, no. 2, s. 157–180.

Henricks T., 2010, Caillois’s “Man, Play and Games”. An appreciation and evaluation, “American Journal of Play”, no. 2, s. 157–185.

Henricks T., 2014, Play as self-realization. Toward a general theory of play, „American Journal of Play”, nr 2, s. 190–213.

Hense J., Mandl H., 2012, Learning in or with games? Quality criteria for digital learning games from the perspectives of learning, emotion, and motivation theory, artykuł prezentowany na konferencji International Conference on Cognition and Exploratory Learning in Digital Age (CELDA), Madryt, 19–21.10.2012.

Hessen S., 1997, Podstawy pedagogiki, Warszawa, Wydawnictwo „Żak”.

Huizinga J., 1985, Homo ludens. Zabawa jako źródło kultury, Warszawa, Czytelnik.

Hurlock E., 1985, Rozwój dziecka, t. 2, Warszawa, Państwowe Wydawnictwo Naukowe.

Illeris K., 2003, Towards a contemporary and comprehensive theory of learning, “International Journal of Lifelong Education”, no. 4, s. 396–406.

Illeris K., 2006, Trzy wymiary uczenia się, Wrocław, Wydawnictwo Naukowe Dolnośląskiej Szkoły Wyższej Edukacji TWP.

Illeris K., 2009, O specyfice uczenia się ludzi dorosłych, „Teraźniejszość – Człowiek – Edukacja”, nr 1, s. 85–96.

Illeris K., 2012, Comprehensive Learning, [w:] N. Seel (ed.), Encyclopedia of the Sciences of Learning, Springer US.

Illeris K., 2015, The development of a comprehensive and coherent theory of learning, “European Journal of Education”, no. 1, s. 29–40.

Jakubowski W., 2014, Media i kultura popularna jako obszar studiów nad edukacją, „Studia Edukacyjne”, nr 30, s. 91–108.

Jałowiecki B., 2005, Przestrzeń ludyczna – nowe obszary metropolii, „Studia Regionalne i Lokalne”, nr 3, s. 5–19.

Janukowicz M., 1999, Siła zabawy, [w:] M. Kielar-Turska, B. Muchacka (red.), Stymulująca i terapeutyczna funkcja zabawy, Kraków, Oficyna Wydawniczo-Poligraficzna „AGAT-PRINT”.

Jarvis P., 2012, Osobowe uczenie się: uczenie się w działaniu, [w:] W. Jakubowski (red.), Kultura jako przestrzeń edukacyjna. Współczesne obszary uczenia się osób dorosłych, Kraków, Oficyna Wydawnicza „Impuls”.

Jarvis P., 2015, Learning expertise in practice: Implications for learning theory, “Studies in the Education of Adults”, no. 1, s. 81–94.

Jąder M., 2009, Efektywne i atrakcyjne metody pracy z dziećmi, Kraków, Oficyna Wydawnicza „Impuls”.

Kabacińska K., 2007, Zabawy i zabawki dziecięce w osiemnastowiecznej Polsce, Poznań, Wydawnictwo Poznańskie.

Kaczmarek U., Pedagogika zabawy – nowy styl wychowania, „Zabawy i Zabawki”, nr 4, s. 5–13.

Kamiński A., 1948, Nauczanie i wychowanie metodą harcerską, Warszawa, Nasza Księgarnia.

Kamiński A., 1960, Aktywizacja i uspołecznienie uczniów w szkole podstawowej, Warszawa, Państwowe Zakłady Wydawnictw Szkolnych.

Kamiński A., 1965, Czas wolny i jego problematyka społeczno-wychowawcza, Wrocław, Zakład Narodowy im. Ossolińskich.

Kamiński A., 1982, Funkcje pedagogiki społecznej. Praca socjalna i kulturalna, Warszawa, Państwowe Wydawnictwo Naukowe.

Kamiński T., 2014, Dlaczego studenci nie grają w gry? Zastosowanie gier w edukacji dorosłych na przykładzie nauczania zarządzania projektami, „Homo Ludens”, nr 1, s. 109–118.

Kant I., 1999, O pedagogice, Łódź, Dajas.

Kant I., 2004, Krytyka władzy sądzenia, Warszawa, Wydawnictwo Naukowe PWN.

Kantor R., 1998, Człowiek – kultura – zabawa. O socjalizacyjnych i pacyfikacyjnych funkcjach zabawy, „Zabawy i Zabawki”, nr 3, s. 29–35.

Kantor R., 1999, Uniwersalizm i partykularyzm zabawy. Spojrzenie etnologa, „Zabawy i Zabawki”, nr 1–4, s. 11–23.

Kantor R., 2006, Zabawa w społeczeństwie konsumpcyjnym, „Zabawy i Zabawki”, nr 1–4, s. 75–81.

Kantor R., 2010, Zabawy i zabawki w świetle antropologicznej koncepcji człowieka, [w:] D. Żołądź-Strzelczyk, K. Kabacińska (red.), Dawne i współczesne zabawki dziecięce, Poznań, Wydawnictwo Rys.

Kantor R., 2011, Społeczeństwo konsumpcji zabawy. Przypadek polski, [w:] R. Kantor, T. Paleczny, M. Banaszkiewicz (red.), Wąż w raju. Zabawa w społeczeństwie konsumpcyjnym, Kraków, Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego.

Kantor R., 2012, Kultura konsumpcji zabawy. Kilka refleksji, [w:] R. Kantor, T. Paleczny, M. Banaszkiewicz (red.), Kultura zabawy, Kraków, Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego.

Kapica G., 2003, Zabawa zwiastunem kreatywności, „Życie Szkoły”, nr 4, s. 195–201.

Kapica G., 2006, Zabawa. W niej jest ukryty skarb. Aktualne konteksty edukacyjne, [w:] S. Włoch (red.), Edukacja przedszkolna w teorii i praktyce, Opole, Wydawnictwo Uniwersytetu Opolskiego.

Kargul J., 1987, Co to znaczy uczący się dorosły?, [w:] Uczący się dorosły w świetle badań. Materiały konferencyjne 28–29 września 1987, Łódź, Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego.

Kargul J., 2001, Obszary pozaformalnej i nieformalnej edukacji dorosłych. Przesłanki do budowy teorii edukacji całożyciowej, Wrocław, Dolnośląska Szkoła Wyższa Edukacji.

Kargul J., 2007, Od nauczania dorosłych do całożyciowego uczenia się, [w:] T. Aleksander (red.), Stan i perspektywy rozwoju refleksji nad edukacją dorosłych, Kraków, Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego.

Karpowicz S., 1965, Pisma pedagogiczne, Wrocław–Warszawa–Kraków, Zakład Narodowy im. Ossolińskich, Wydawnictwo Polskiej Akademii Nauk.

Kielar-Turska M., 2005, Średnie dzieciństwo. Wiek przedszkolny, [w:] B. Harwas-Napierała, J. Trempała (red.), Psychologia rozwoju człowieka, t. 2, Charakterystyka okresów życia człowieka, Warszawa, Wydawnictwo Naukowe PWN.

Kielar-Turska M., 2008, Zobaczyć więcej niż widać. Dziecko wobec zabawy dramatycznej i widowiska teatralnego, „Wychowanie w Przedszkolu”, nr 2, s. 5–13.

Kielar-Turska M., Białecka-Pikul M., 2005, Wczesne dzieciństwo, [w:] B. Harwas-Napierała, J. Trempała (red.), Psychologia rozwoju człowieka, t. 2, Charakterystyka okresów życia człowieka, Warszawa, Wydawnictwo Naukowe PWN.

King D., 2003, Gry planszowe i karciane. Od tryktraka do pokera, Wrocław, Larousse.

Kirby A., 2011, Gry szkoleniowe. Materiały dla trenerów, Warszawa, ABC a Wolters Kluwer business.

Kluz W., 2009, Gry komputerowe w życiu dziecka – korzyści i zagrożenia, [w:] J. Dymara (red.), Dziecko w świecie zabawy. O kulturze, cechach i wartościach ludycznej edukacji, Kraków, Oficyna Wydawnicza „Impuls”.

Knowles M., Holton III E., Swanson R., 2009, Edukacja dorosłych. Podręcznik akademicki, Warszawa, Wydawnictwo Naukowe PWN.

Kolb A., Kolb D., 2005, Learning styles and learning spaces: Enhancing experiential learning in higher education, “Academy of Management Learning & Education”, no. 2, s. 193–212.

Kolb A., Kolb D., 2010, Learning to play, playing to learn. A case study of a ludic learning space, “Journal of Organizational Change Management”, no. 1, s. 26–50.

Kolb A., Kolb D., 2012, Experiential learning theory, [w:] N. Seel (ed.), Encyclopedia of the Sciences of Learning, Springer US.

Komeński J., 1956, Wielka dydaktyka, Wrocław, Zakład im. Ossolińskich – Wydawnictwo Polskiej Akademii Nauk.

Konarzewski K., 2000, Jak uprawiać badania oświatowe. Metodologia praktyczna, Warszawa, Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne.

Kossowska M., Sołtysińska I., 2011, Budowanie zespołu. Materiały szkoleniowe – ćwiczenia, formularze, wskazówki dla prowadzącego, Warszawa, ABC a Wolters Kluwer business.

Kot S., 1934, Historja wychowania. Zarys podręcznikowy, Lwów, Państwowe Wydawnictwo Książek Szkolnych.

Kowalik S., 2002, Rozwój społeczny, [w:] B. Harwas-Napierała, J. Trempała (red.), Psychologia rozwoju człowieka, t. 3, Rozwój funkcji psychicznych, Warszawa, Wydawnictwo Naukowe PWN.

Kowalski W., 2008, Łodzi dawnej lamus, Łódź, WIST.

Kozak A., Łaguna M., 2009, Metody prowadzenia szkoleń, czyli niezbędnik trenera, Gdańsk, Gdańskie Wydawnictwo Psychologiczne.

Kozielecki J., 1970, Konfl teoria gier i psychologia, Warszawa, Państwowe Wydawnictwo Naukowe.

Krawczyk S., 2012, Gry fabularne w polskich badaniach psychologicznych w latach 2001–2008, „Homo Ludens”, nr 1, s. 109–118.

Krawczyk Z., 1999, Antynomie zabawy i pracy, [w:] T. Staniszewski (red.), Zabawy i gry ruchowe – teoria i metodyka, Warszawa, Akademia Wychowania Fizycznego Józefa Piłsudskiego.

Król R., 2007, Efektywność gier dydaktycznych, Kraków, Oficyna Wydawnicza „Impuls”.

Król-Zielińska M., Bronikowski M., 2008, Zabawy i gry ruchowe, [w:] M. Bronikowski (red.), Metodyka wychowania fizycznego w reformowanej szkole, cz. 1, Poznań, Wydawnictwo eMPi2.

Kruszewski K., 2004, Gry dydaktyczne, [w:] K. Kruszewski (red.), Sztuka nauczania. Czynności nauczyciela. Podręcznik akademicki, Warszawa, Wydawnictwo Naukowe PWN.

Kunowski S., 1997, Podstawy współczesnej pedagogiki, Warszawa, Wydawnictwo Salezjańskie.

Kupisiewicz Cz., 2005, Podstawy dydaktyki, Warszawa, Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne.

Kurantowicz E., 2007, O uczących się społecznościach: wybrane praktyki edukacyjne ludzi dorosłych, Wrocław, Wydawnictwo Naukowe Dolnośląskiej Szkoły Wyższej.

Kurantowicz E., 2012, O społecznym uczeniu się we współczesnym dyskursie andragogicznym. Wątpliwości zebrane, [w:] M. Olejarz (red.), Dyskursy młodych andragogów, t. 13, Zielona Góra, Oficyna Wydawnicza Uniwersytetu Zielonogórskiego.

Kurantowicz E., Nizińska A., 2012, Trajektorie uczenia się w instytucjach kształcenia ustawicznego, Wrocław, Wydawnictwo Naukowe Dolnośląskiej Szkoły Wyższej.

Kvale S., 2004, InterViews. Wprowadzenie do jakościowego wywiadu badawczego, Białystok, Trans Humana.

Kwieciński Z., Śliwerski B. (red.), 2009, Pedagogika. Podręcznik akademicki, t. 1, Warszawa, Wydawnictwo Naukowe PWN.

Kwilecka M., Brożek Z., 2007, Bezpośrednie funkcje rekreacji, Warszawa, AlmaMer Wyższa Szkoła Ekonomiczna.

Kwintylian, 1951, Kształcenie mówcy. Księgi I, II i X, Wrocław, Wydawnictwo Zakładu Narodowego im. Ossolińskich.

Lewińska T., 1997, Zabawki najstarsze, „Wychowanie w Przedszkolu”, nr 7, s. 391–400.

Lipoński W., 2002, Stan polskiej wiedzy antropologicznej o zabawie w zderzeniu z jej anglosaskimi ujęciami teoretycznymi, [w:] Z. Dziubiński (red.), Antropologia sportu, Warszawa, Salezjańska Organizacja Sportowa RP.

Lipoński W., 2004, Rochwist i palant. Studium etnologiczne dawnych polskich sportów i gier ruchowych na tle tradycji europejskiej, Poznań, Akademia Wychowania Fizycznego im. Eugeniusza Piaseckiego.

Lisowska J., 2006, Rekreacja ruchowa osób dorosłych, [w:] A. Dąbrowski (red.), Zarys teorii rekreacji ruchowej, Warszawa, Almamer Wyższa Szkoła Ekonomiczna.

Livingstone D. W., 1999, Exploring the icebergs of adult learning: Findings of the First Canadian Survey of Informal Learning Practices, “WALL Working Paper”, no. 10, s. 1–21.

Locke J., 2002, Myśli o wychowaniu, Warszawa, Wydawnictwo Akademickie „Żak”.

Lubryczyńska K., 2007, Uniwersytety trzeciego wieku w Polsce, [w:] A. Fabiś (red.), Instytucjonalne wsparcie seniorów – rozwiązania polskie i zagraniczne, Bielsko-Biała, Wyższa Szkoła Administracji w Bielsku-Białej.

Ludian M., Wójcik I., 2010, O pedagogice zabawy w aspekcie praktycznym, [w:] E. Kędzior-Niczyporuk (red.), O metodzie KLANZY, Lublin, Wydawnictwo KLANZA.

Łaciak B., 2009, Przyjemności i rozrywki jako wymiar współczesnej polskiej codzienności, [w:] M. Bogunia-Borowska, Barwy codzienności. Analiza socjologiczna, Warszawa, Wydawnictwo Naukowe Scholar.

Łaniec J., 1999, Elementy statystyki dla pedagogów, Olsztyn, Wydawnictwo Uniwersytetu Warmińsko-Mazurskiego.

Łączyński M., 2011, Gry szkoleniowe w nauczaniu dorosłych. Metoda i zastosowanie na przykładzie gry komunikacyjno-decyzyjnej „MaxCom”, „Homo Ludens”, nr 1, s. 71–79.

Łobocki M., 2000, Metody i techniki badań pedagogicznych, Kraków, Oficyna Wydawnicza „Impuls”.

Łobocki M., 2009, Wprowadzenie do metodologii badań pedagogicznych, Kraków, Oficyna Wydawnicza „Impuls”.

Maciejewska-Mroczek E., 2012, Mrówcza zabawa. Współczesne zabawki a społeczne konstruowanie dziecka, Kraków, Universitas.

Majchrzak K., 2013, Gra miejska „Studenci UMK wobec miejsc (nie)pamięci”, „Dyskursy Młodych Andragogów”, nr 14, s. 133–147.

Maleszyk A., Domań R., 1995, Portret pedagogiczny – Ulrich Baer, „Grupa i Zabawa”, nr 3, s. 29–31.

Malewski M., 2007, W poszukiwaniu teorii uczenia się ludzi dorosłych, [w:] T. Aleksander (red.), Stan i perspektywy rozwoju refleksji nad edukacją dorosłych, Kraków, Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego.

Malewski M., 2010, Od nauczania do uczenia się. O paradygmatycznej zmianie w andragogice, Wydawnictwo Naukowe Dolnośląskiej Szkoły Wyższej, Wrocław.

Matlakiewicz A., 2011, Ambiwalencja w uczeniu się dorosłych, „Rocznik Andragogiczny”, s. 64–70.

McLuhan M., 2004, Zrozumieć media. Przedłużenie człowieka, Warszawa, Wydawnictwa Naukowo-Techniczne.

Mead G., 1975, Umysł, osobowość i społeczeństwo, Warszawa, Państwowe Wydawnictwo Naukowe.

Miles M., Huberman A., 2000, Analiza danych jakościowych, Białystok, Trans Humana.

Mirski A., 1999, Zabawa jako źródło społecznego i poznawczego rozwoju dziecka, [w:] M. Kielar-Turska, B. Muchacka (red.), Stymulująca i terapeutyczna funkcja zabawy, Kraków, Oficyna Wydawniczo-Poligraficzna „AGAT-PRINT”.

Mitchell E., Mason B., 1934, The Theory of Play, New York, A.S. Barnes.

Mochocki M., 2010, Lektury szkolne w ratingu PEGI, „Homo Ludens”, nr 1, s. 121–136.

Muszyński M., 2014, Edukacja i uczenie się. Wokół pojęć, „Rocznik Andragogiczny”, s. 77–88.

Napierała M., 2012, Zabawy i gry ruchowe dla każdego, Bydgoszcz, Wydawnictwo Uniwersytetu Kazimierza Wielkiego.

Narożnik M., 2008, Zabawy i gry dydaktyczne, „Wychowanie w Przedszkolu”, nr 7, s. 5–11.

Nęcka E., 1995, Proces twórczy i jego ograniczenia, Kraków, Oficyna Wydawnicza „Impuls”.

Niemiec J., 2007, Uczenie się dorosłych – zadaniem pedagogiki, „Edukacja”, nr 4, s. 32–37.

Niemierko B., 2009, Diagnostyka edukacyjna. Podręcznik akademicki, Warszawa, Wydawnictwo Naukowe PWN.

Noga M., 2009, Zabawa jako źródło twórczych działań dziecka, [w:] J. Dymara (red.), Dziecko w świecie zabawy. O kulturze, cechach i wartościach ludycznej edukacji, Kraków, Oficyna Wydawnicza „Impuls”.

Nowak J., 1981, Swoistość pozaszkolnych form kształcenia dorosłych, „Oświata Dorosłych”, nr 9, s. 515–521.

Okoń W., 1987, Zabawa a rzeczywistość, Warszawa, Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne.

Okoń W., 2003, Wprowadzenie do dydaktyki ogólnej, Warszawa, Wydawnictwo Akademickie „Żak”.

Osiński W., 2011, Teoria wychowania fizycznego, Poznań, Akademia Wychowania Fizycznego im. Eugeniusza Piaseckiego w Poznaniu.

Paleczny T., 1997, Społeczne podłoże zabawy, „Zabawy i Zabawki”, nr 1–2, s. 19–35.

Paleczny T., 2011, Zabawa w czasach globalizacji, [w:] R. Kantor, T. Paleczny, M. Banaszkiewicz (red.), Wąż w raju. Zabawa w społeczeństwie konsumpcyjnym, Kraków, Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego.

Paleczny T., 2012, Transgresyjne formy zabawy w świecie ponowoczesnym, [w:] R. Kantor, T. Paleczny, M. Banaszkiewicz (red.), Kultura zabawy, Kraków, Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego.

Parlebas P., 2009, Przyszłość dziedzictwa i rodowodu zabawy, „Zabawy i Zabawki”, nr 1–4, s. 39–53.

Parnicka U., 2003, Zabawa ruchowa w życiu ludzi starszych, [w:] U. Parnicka (red.), Zabawy i gry ruchowe w sporcie dla wszystkich, Biała-Podlaska, Zamiejscowy Wydział Wychowania Fizycznego w Białej Podlaskiej.

Pawlak W., 2001, Minionych zabaw czar, czyli czas wolny i rozrywka dawnej Łodzi, Łódź, Oficyna Bibliofilów.

Piaget J., Inhelder B., 1993, Psychologia dziecka, Wrocław, Siedmioróg.

Pierścieniak K., 2005, Specyfika uczenia się dorosłych, [w:] M. Owczarz (red.), Poradnik edukatora, Warszawa, Centralny Ośrodek Kształcenia Nauczycieli.

Pierścieniak K., 2009a, Nieformalna edukacja dorosłych. Wokół zakresów i znaczeń, „Rocznik Andragogiczny”.

Pierścieniak K., 2009b, Pomiędzy kształceniem a zabawą. Rola technologii w modernizacji procesów edukacji dorosłych w sytuacji pracy, [w:] T. Aleksander (red.), Edukacja dorosłych jako czynnik rozwoju społecznego (materiały I Ogólnopolskiego Zjazdu Andragogicznego, Kraków, 23–24 czerwca 2009), Radom, Wydawnictwo Naukowe Instytutu Technologii Eksploatacji – PIB.

Pierścieniak K., 2011, Uczenie się dorosłych – kilka podstawowych założeń, [w:] A. Siemak-Tylikowska, E. Dębska, E. Widota, K. Pierścieniak, Dydaktyka szkoły wyższej (skrypt), Warszawa, Uniwersytet Warszawski.

Piestrzeniewicz M., 2010, Rozrywka łodzian na przełomie XIX i XX wieku, Łódź, Wydawnictwo Ibidem.

Pietrasiński Z., 1990, Rozwój człowieka dorosłego, Warszawa, Wydawnictwo „Wiedza Powszechna”.

Pięta J., 2004, Pedagogika czasu wolnego, Warszawa, Wyższa Szkoła Ekonomiczna.

Pijanowski L., 1969, Podróże w krainie gier, Warszawa, Iskry. Pijanowski L., 1973, Przewodnik gier, Warszawa, Iskry.

Pijanowski L., 2006, Gry świata: encyklopedia, Warszawa, Wydawnictwo Naukowe PWN.

Pilch T., 1995, Zasady badań pedagogicznych, Warszawa, Wydawnictwo „Żak”.

Pilch T., Bauman T., 2010, Zasady badań pedagogicznych. Strategie ilościowe i jakościowe, Warszawa, Wydawnictwo „Żak”.

Piotrowska H., 1994, Teoretyczne podstawy rekreacji, [w:] E. Kozdroń (red.), „Sport dla wszystkich”. Rekreacja dla każdego, cz. 1, Warszawa, Towarzystwo Krzewienia Kultury Fizycznej – Zarząd Główny.

Platon, 1958, Platona „Państwo”: z dodaniem siedmiu ksiąg „Praw”, Warszawa, Państwowe Wydawnictwo Naukowe.

Podolska J., 2004, Łódź, Łódź, Galaktyka.

Pomykało W., 1996, Encyklopedia pedagogiczna, Warszawa, Fundacja Innowacja.

Postman N., 2002, Zabawić się na śmierć. Dyskurs publiczny w epoce show-businessu, Warszawa, Muza.

Półturzycki J., 1999, Dydaktyka dla nauczycieli, Toruń, Wydawnictwo Adam Marszałek.

Prensky M., 2002, The motivation of gameplay: The real twenty-first century learning revolution, “On the Horizon”, no. 1, s. 5–11.

Przetacznikowa M., Makiełło-Jarża G., 1982, Podstawy psychologii ogólnej, Warszawa, Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne.

Przetacznikowa M., Spionek H., 1982, Wiek poniemowlęcy, [w:] M. Żebrowska (red.), Psychologia rozwojowa dzieci i młodzieży, Warszawa, Państwowe Wydawnictwo Naukowe.

Przetacznikowa M., Włodarski Z., 1983, Psychologia wychowawcza, Warszawa, Państwowe Wydawnictwo Naukowe.

Przetacznik-Gierowska M., 1999, Zabawa w świetle współczesnej psychologii, [w:] M. Kielar-Turska, B. Muchacka (red.), Stymulująca i terapeutyczna funkcja zabawy, Kraków, Oficyna Wydawniczo-Poligraficzna „AGAT-PRINT”.

Przetacznik-Gierowska M., 2002, Zmiany rozwojowe aktywności i działalności jednostki, [w:] M. Przetacznik-Gierowska, M. Tyszkowa, Psychologia rozwoju człowieka, t. 1, Zagadnienia ogólne, Warszawa, Wydawnictwo Naukowe PWN.

Przyłuski W., 2008, Homo sapiens, homo faber, homo ludens, czyli gry i zabawy w elektronicznych kursach, „Edukacja Ustawiczna Dorosłych”, nr 3, s. 97–103.

Rittel S., 1999, Socjalizacja i personalizacja ludyczna, [w:] M. Kielar-Turska, B. Muchacka (red.), Stymulująca i terapeutyczna funkcja zabawy, Kraków, Oficyna Wydawniczo-Poligraficzna „AGAT-PRINT”.

Rochovska I., 2011, Znaczenie zabawy w rozwoju dziecka w wieku przedszkolnym, „Edukacja Elementarna w Teorii i Praktyce”, nr 2–3, s. 17–30.

Romanowska E., 2012, Zainteresowania edukacyjne seniorów ze Stowarzyszenia Uniwersytetu Trzeciego Wieku w Sokółce, „Biblioteka Gerontologii Społecznej”, nr 1, 146–160.

Rościszewski M., 1900, Gry i zabawy towarzyskie, Warszawa, Księgarnia Teodora Paprockiego i S-ki.

Rousseau J., 1955, Emil, czyli O wychowaniu, Wrocław, Zakład im. Ossolińskich – Wydawnictwo Polskiej Akademii Nauk.

Rubacha K., 2008, Metodologia badań nad edukacją, Warszawa, Wydawnictwa Akademickie i Profesjonalne.

Rubacha K., 2009, Edukacja jako przedmiot pedagogiki i jej subdyscyplin, [w:] Z. Kwieciński, B. Śliwerski (red.), Pedagogika. Podręcznik akademicki, t. 1, Warszawa, Wydawnictwo Naukowe PWN.

Schechner R., 2013, Performance Studies: An Introduction, New York, Routledge.

Schiller F., 1972, Listy o estetycznym wychowaniu człowieka i inne rozprawy, Warszawa, Czytelnik.

Scannell M., 2013a, Zbiór gier i zabaw motywacyjnych dla zespołów, Warszawa, ABC a Wolters Kluwer business.

Scannell M., 2013b, Zbiór gier z zakresu rozwiązywania konfliktów, Warszawa, ABC a Wolters Kluwer business.

Scannell M., 2014a, Zbiór gier doskonalących burzę mózgów, Warszawa, ABC a Wolters Kluwer business.

Scannell M., 2014b, Zbiór gier integracyjnych dla wirtualnych zespołów, Warszawa, ABC a Wolters Kluwer business.

Scannell M., 2014c, Zbiór gier rozwijających umiejętności interpersonalne, Warszawa, ABC a Wolters Kluwer business.

Scannell M., 2014d, Zbiór niedrogich gier szkoleniowych, Warszawa, ABC a Wolters Kluwer business.

Siebert H., 2005, Metody pracy kształceniowej. Podręcznik nauczania aktywizującego, Kraków, Oficyna Wydawnicza „Impuls”.

Siek-Piskozub T., 1995, Gry, zabawy i symulacje w procesie glottodydaktycznym, Poznań, Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza.

Siek-Piskozub T., 2001, Uczyć się, bawiąc. Strategia ludyczna na lekcji języka obcego, Warszawa, Wydawnictwo Naukowe PWN.

Silberman M., 2004, Metody aktywizujące w szkoleniach, Kraków, Oficyna Ekonomiczna.

Sitarski, 2005, Tak zwane gry komputerowe, „Kultura Współczesna. Teoria, Interpretacje, Praktyka”, nr 1, s. 158–166.

Solarczyk-Ambrozik E., 2004, Kształcenie ustawiczne w perspektywie globalnej i lokalnej. Między wymogami rynku a indywidualnymi strategiami edukacyjnymi, Poznań, Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza.

Solarczyk-Ambrozik E., 2007, Znaczenie teorii andragogicznych dla wyjaśnienia i prognozowania aktywności edukacyjnej dorosłych, [w:] T. Aleksander (red.), Stan i perspektywy rozwoju refleksji nad edukacją dorosłych, Kraków, Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego.

Solarczyk-Szwec H., 2010, W poszukiwaniu kategorii interpretacji uczenia się dorosłych, [w:] A. Fabiś, A. Stopińska-Pająk (red.), Uczący się dorosły w zmieniającym się świecie, Bielsko-Biała, Wyższa Szkoła Administracji.

Stake R., 2009, Jakościowe studium przypadku, [w:] N. Denzin, Y. Lincoln (red.), Metody badań jakościowych, t. 1, Warszawa, Wydawnictwo Naukowe PWN.

Statystyka Łodzi, 2012, Łódź, Urząd Statystyczny w Łodzi.

Sułkowski B., 1984, Zabawa. Studium socjologiczne, Warszawa, Państwowe Wydawnictwo Naukowe.

Sułkowski B., 1991, Zabawa, [w:] A. Kłoskowska (red.), Encyklopedia kultury polskiej XX wieku. Pojęcia i problemy wiedzy o kulturze, Wrocław, Wiedza o Kulturze.

Sułkowski B., 1998, Trzy wątpliwości na marginesie lektury Rogera Caillois, „Zabawy i Zabawki”, nr 1–2, s. 5–13.

Surdyk A., 2008, Edukacyjna funkcja gier w dobie „cywilizacji zabawy”, „Homo Communicativus”, nr 3, 27–46.

Surdyk A., 2009, Status naukowy ludologii. Przyczynek do dyskusji, „Homo Ludens”, nr 1, 223–243.

Sutton-Smith B., 2008, Play theory. A personal journey and new thoughts, “American Journey of Play”, no. 1, s. 80–123.

Szalbot M., 2011, Miejsce zabawy w społeczeństwie konsumpcyjnym, [w:] R. Kantor, T. Paleczny, M. Banaszkiewicz (red.), Wąż w raju. Zabawa w społeczeństwie konsumpcyjnym, Kraków, Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego.

Szalbot M., 2012, Homo faber – homo ludens. O zabawie przy pracy, [w:] R. Kantor, T. Paleczny, M. Banaszkiewicz (red.), Kultura zabawy, Kraków, Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego.

Szczepański K., 2009, Zabawa jako źródło i podstawa twórczości, [w:] J. Dymara (red.), Dziecko w świecie zabawy. O kulturze, cechach i wartościach ludycznej edukacji, Kraków, Oficyna Wydawnicza „Impuls”.

Szeja J., 2008, Cywilizacja zabawy. Próba spojrzenia w przyszłość, „Homo Communicativus”, nr 3, 147–154.

Szewczuk W., 1963, Psychologia człowieka dorosłego. Wybrane zagadnienia, Warszawa, „Wiedza Powszechna”.

Szmidt K. J., 2006a, Zabawa a twórczość, [w:] E. Kędzior-Niczyporuk (red.), Pedagogika zabawy w edukacji kulturalnej, Lublin, Wydawnictwo KLANZA.

Szmidt K. J., 2006b, Zabawa i nastrój ludyczny w treningu twórczości, [w:] E. Kędzior-Niczyporuk (red.), Pedagogika zabawy w edukacji kulturalnej, Lublin, Wydawnictwo KLANZA.

Szmidt K. J., 2013, Pedagogika twórczości, Gdańsk, Gdańskie Wydawnictwo Psychologiczne.

Śliwerski B., 2010, Pedagogika zabawy w obszarze nurtów współczesnej myśli pedagogicznej, [w:] E. Kędzior-Niczyporuk (red.), O metodzie KLANZY, Lublin, Wydawnictwo KLANZA.

Śliwerski B. (red.), 2006, Pedagogika, t. 3, Subdyscypliny wiedzy pedagogicznej, Gdańsk, Gdańskie Wydawnictwo Pedagogiczne.

Świtalski W., 2012a, Games in adult education – research inspirations, [w:] E. Dubas, M. Friese (red.), Learning in Life Stream. The Selected Aspects of Andragogy and Vocational Pedagogy in a German and Polish Perspective, Łódź, Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego.

Świtalski W., 2012b, Terapeutyczna funkcja zabawy, [w:] A. Florkowski (red.), Fizjoterapia w psychiatrii, Warszawa, Wydawnictwo Lekarskie PZWL.

Świtalski W., 2014, Metoda pedagogiki zabawy, [w:] J. Piekarski, E. Cyrańska, B. Cyrański (red.), Praktyki pedagogiczne w szkole. Projekt i porady metodyczne, Łódź, Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego.

Tamblyn D., Weiss S., 2013, Zbiór zabawnych gier szkoleniowych, Warszawa, ABC a Wolters Kluwer business.

Tatarkiewicz W., 1972, Droga przez estetykę, Warszawa, Państwowe Wydawnictwo Naukowe.

Tkaczyk P., 2012, Grywalizacja. Jak zastosować mechanizmy gier w działaniach marketingowych, Gliwice, Wydawnictwo Helion.

Topińska Z., 1978, Formy pracy z dziećmi, [w:] M. Kwiatkowska, Z. Topińska, (red.), Pedagogika przedszkolna, Warszawa, Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne.

Trębińska-Szumigraj E., 2010, Aspekty edukacyjne poradniczej gry miejskiej „Drzewo Wsparcia”, „Dyskursy Młodych Andragogów”, nr 11, s. 185–200.

Truskolaska J., 2007, Osoba i zabawa, Lublin, Wydawnictwo Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego.

Trześniowski R., 1983, Zabawy ruchowe w życiu dzieci i młodzieży, [w:] R. Trześniowski (red.), Zabawa w życiu i rozwoju dziecka. Materiały z Konferencji Naukowej na temat: Zabawa w życiu i rozwoju dziecka, Warszawa, Wydawnictwo „Sport i Turystyka”.

Trześniowski R., 1995, Zabawy i gry ruchowe, Warszawa, Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne.

Trześniowski R., 1999, Zabawa w procesie wychowania, [w:] T. Staniszewski (red.), Zabawy i gry ruchowe – teoria i metodyka, Warszawa, Akademia Wychowania Fizycznego Józefa Piłsudskiego.

Turos L., 1999, Andragogika ogólna, Warszawa, Wydawnictwo Akademickie „Żak”.

Urbański R., 1986, Problem dorosłości i podmiotowości w andragogice, „Oświata Dorosłych”, nr 7, s. 392–396.

Vopel K., 2003, Poradnik dla prowadzących grupy, Kielce, Wydawnictwo Jedność.

Vopel K., 2004, Warsztaty – skuteczna forma nauki. 80 porad dla moderatorów, Kielce, Wydawnictwo Jedność.

Wacewicz S., 2009, „Gra” w uwodzenie. Seduction community jako nowe zjawisko społeczne, „Homo Ludens”, nr 1, s. 279–287.

Waloszek D., 2009, Zabawa jako stan istnienia dziecka, [w:] J. Dymara (red.), Dziecko w świecie zabawy. O kulturze, cechach i wartościach ludycznej edukacji, Kraków, Oficyna Wydawnicza „Impuls”.

Warcholik W., 2008, Gry GPS w edukacji szkolnej, [w:] R. Wiśniewski, W. Gierańczyk (red.), Geografia we współczesnym systemie kształcenia, Polska Akademia Nauk, Polskie Towarzystwo Geograficzne.

Warcholik W., Leja K., 2012, Gry miejskie jako innowacyjne produkty turystyczne, „Studia Geographica”, nr 3, s. 87–97.

Wasilewska K., 2005, Psychospołeczny rozwój człowieka dorosłego w świetle koncepcji Erika Eriksona, „Edukacja Dorosłych”, nr 2–3, s. 59–68.

Wawrzyniak J., 2009, Rozważania na temat motywacji i uwarunkowań uczestnictwa w zajęciach Uniwersytetu Trzeciego Wieku, [w:] A. Fabiś, B. Cyboran (red.), Dorosły w procesie kształcenia, Bielsko-Biała–Zakopane, Wyższa Szkoła Administracji w Bielsku-Białej.

Wesołowska E., 2008, Zrozumieć gry – instytucje wychowania pośredniego, „Auxilium Sociale Novum”, nr 4, s. 107–114.

Whitton N., 2012, Game-based learning, [w:] N. Seel (ed.), Encyclopedia of the Sciences of Learning, Springer US.

Wieczorek D., 2007, Dziecięce zabawy, „Życie Szkoły”, nr 6, s. 5–7.

Wieczorkowski K. (red.), 2015, Edusimulations. Metodyka i technologia kształcenia zespołowego z zastosowaniem sieciowych gier symulacyjnych, Toruń, Wyższa Szkoła Bankowa w Toruniu.

Williams J., 1965, Strateg doskonały. Wprowadzenie do teorii gier, Warszawa, Państwowe Wydawnictwo Naukowe.

Wimmer T., 2010, Jak uczymy się poprzez zabawę, [w:] E. Kędzior-Niczyporuk (red.), O metodzie KLANZY, Lublin, Wydawnictwo KLANZA.

Winiarski R., 2011, Wprowadzenie do zagadnień rekreacji i czasu wolnego, [w:] R. Winiarski (red.), Rekreacja i czas wolny. Studia humanistyczne, Warszawa, Oficyna Wydawnicza Łośgraf.

Winnicott D., 1995, Bawienie się. Rozważania teoretyczne, [w:] A. Brzezińska, T. Czub, G. Lutomski, B. Smykowski (red.), Dziecko w zabawie i świecie języka, Warszawa, Zysk i S-ka.

Wohl A., 1983, Społeczne uwarunkowanie zabaw, [w:] R. Trześniowski (red.), Zabawa w życiu i rozwoju dziecka. Materiały z Konferencji Naukowej na temat: Zabawa w życiu i rozwoju dziecka, Warszawa, Wydawnictwo „Sport i Turystyka”.

Wojtal B., 2009, Rozwojowe i terapeutyczne znaczenie zabawy w życiu dziecka niepełnosprawnego, [w:] J. Dymara (red.), Dziecko w świecie zabawy. O kulturze, cechach i wartościach ludycznej edukacji, Kraków, Oficyna Wydawnicza „Impuls”.

Wołoszyn S., 1995, Źródła do dziejów wychowania i myśli pedagogicznej, t. 1: Od wychowania pierwotnego do końca XVIII wieku, Kielce, Dom Wydawniczy STRZELEC.

Wołoszyn S., 1997, Źródła do dziejów wychowania i myśli pedagogicznej, t. 2: Pedagogika i szkolnictwo w XIX stuleciu, Kielce, Dom Wydawniczy STRZELEC.

Wood E., 2013, Play, Learning and the Early Childhood Curriculum, Los Angeles–London–New Delhi– Singapur–Washington, SAGE Publications Ltd.

Woźniak W., Uhman G., Ławiński A., Kempe-Schönfeld C., Zöpfgen A., 2015, Gamifikacja – innowacyjne metody nauczania. Na lekcjach można grać!, Zielona Góra, Uniwersytet Zielonogórski.

Woźniewicz-Dobrzyńska M., 2012, Gry i zabawy rekreacyjne, [w:] W. Siwiński, B. Pluta (red.), Teoria i metodyka rekreacji, Poznań, Akademia Wychowania Fizycznego im. E. Piaseckiego w Poznaniu.

Wygotski L., 1995a, Wczesne dzieciństwo, [w:] A. Brzezińska, T. Czub, G. Lutomski, B. Smykowski (red.), Dziecko w zabawie i świecie języka, Warszawa, Zysk i S-ka.

Wygotski L., 1995b, Zabawa i jej rola w rozwoju psychicznym dziecka, [w:] A. Brzezińska, T. Czub, G. Lutomski, B. Smykowski (red.), Dziecko w zabawie i świecie języka, Warszawa, Zysk i S-ka.

Zadrożyńska A., 1983, Homo faber i homo ludens. Etnologiczny szkic o pracy w kulturach tradycyjnej i współczesnej, Warszawa, Państwowe Wydawnictwo Naukowe.

Zagórska W., 2008, Homo ludens – homo mythicus. Nowe podejście do aktywności ludycznej w dorosłości, „Psychologia Rozwojowa, nr 1, s. 69–83.

Zaorska Z., 1998, Pedagogika zabawy – metodyka pracy z grupą, [w:] E. Kędzior (red.), Wprowadzenie do pedagogiki zabawy: wybór tekstów drukowanych w „Kropli” w latach 1992–1994, Lublin, Wydawnictwo KLANZA.

Zdebska, 2012, Kulturalno-oświatowa funkcja klubu seniora, „Biblioteka Gerontologii Społecznej”, nr 1, 184–195.

Ziemski S., 1973, Problemy dobrej diagnozy, Warszawa, Wiedza Powszechna.

Zięzio R., 2006, Specjalizacja w zabawach i zabawkach, „Zabawy i Zabawki”, nr 1–4, s. 83–92.

Ziółkowski A., 2015, Wartość gier komputerowych w procesie edukacji kulturalnej, [w:] M. Zalewska-Pawlak, P. Soszyński (red.), Sztuka i wychowanie w kulturze konwergencji, Łódź, Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego.

Znaniecki F., 1974, Ludzie teraźniejsi a cywilizacja przyszłości, Warszawa, Państwowe Wydawnictwo Naukowe.

Grywalizacja zwiększa zdolność pracowników do uczenia się, http://grywalizacja24.pl/grywalizacja-zwieksza-zdolnosc-pracownikow-do-uczenia-sie-o-40 (dostęp: styczeń 2016).

Geocaching, http://www.geocaching.pl (dostęp: marzec 2015).

Rynek gamifikacji rośnie i będzie rósł dalej, http://grywalizacja24.pl/rynek-gamifikacji-rosnie-i-bedzie-rosl-dalej (dostęp: styczeń 2016).