Wprowadzamy dane do ScienceON
Zgodnie z Komunikatem Prorektora UŁ ds. nauki dotyczącym systemu ScienceON od 15.09.2023 r. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego wprowadza dane o wszystkich publikacjach wydanych przez siebie...
Monografia stawia sobie za cel ukazanie literackich wizerunków Arabek i Persjanek z IV–VIII w., pojawiających się w tekstach staroruskich z XI–XVI w. W trzech pierwszych rozdziałach znajdzie Czytelnik omówienie obrazu kobiet, żyjących na Bliskim Wschodzie w erze przedmuzułmańskiej: mieszkanek perskiego imperium Sasanidów, ale nade wszystko – członkiń wielu plemion arabskich, znajdujących się w interesującym nas tu okresie na różnym stopniu rozwoju społecznego i cywilizacyjnego. Rozdział czwarty poświęcony został pierwszym muzułmankom, tj. żonom i córkom proroka Mahometa, a piąty – Arabkom z epoki ekspansji militarnej wyznawców islamu w basenie Morza Śródziemnego, w której pozostawali oni pod panowaniem przedstawicieli dynastii Umajjadów (661–750).
Materiał badawczy stanowią natomiast teksty, powstałe kilka stuleci po opisywanych w nich wydarzeniach i na odmiennym kulturowo obszarze, tj. w środowisku Słowian, którzy przyjąwszy chrześcijaństwo w obrządku wschodnim, weszli w sferę bezpośredniego oddziaływania cywilizacji bizantyńskiej (Bułgarzy, Serbowie, Rusini). Tłumacząc – od IX stulecia – na język staro-cerkiewno-słowiański utwory, spisane po grecku na terytorium cesarstwa wschodniorzymskiego, mieli oni możliwość zapoznać się z wieloma przekazami, zawierającymi informacje o ludach zamieszkujących tereny Bliskiego Wschodu w IV–VIII w., z których niektóre były nawet przekładami lub parafrazami wcześniejszych źródeł syryjskich, arabskich, perskich czy koptyjskich.
Zgodnie z Komunikatem Prorektora UŁ ds. nauki dotyczącym systemu ScienceON od 15.09.2023 r. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego wprowadza dane o wszystkich publikacjach wydanych przez siebie...