Dobro dziecka w ujęciu indywidualistycznym i wspólnotowym: Nr 20/2023

Próba ustalenia jednoznacznej, uniwersalnej i niebudzącej definicji dobra dziecka jest skazana na niepowodzenie. Jednocześnie, jest to zwrot powszechnie stosowany w aktach stanowienia i stosowania prawa.

Książka koncentruje się na usystematyzowaniu najważniejszych kwestii oraz dostarczeniu niezbędnych wskazówek dotyczących tytułowego pojęcia. Soczewką dla rozważań jest Nietzscheańska opozycja apollińsko-dionizyjska, która stanowi wszechstronną propozycję ujęcia przedstawionych w pracy filozoficzno- i teoretycznoprawnych zagadnień. Pierwiastek apolliński symbolizuje intelekt, prawo i jednostkę, natomiast dionizyjski – siłę natury, instynkt oraz wspólnotę.

Formuła oparta na przeciwstawieniu dwóch żywiołów jest optyką przyjętą w pracy w nawiązaniu do wielu przeciwieństw: począwszy od wspólnotowego i indywidualistycznego spojrzenia na dobro i dobro dziecka, przez filozofie liberalną i komunitariańską, czy wreszcie teoretycznoprawnego omówienia koncepcji dobra dziecka jako klauzuli oraz zasady prawnej w świetle orzecznictwa sądów oraz trybunałów krajowych i międzynarodowych.

Publikacja jest wyrazem chęci zainicjowania pogłębionej debaty dotyczącej znaczenia dobra dziecka, gdyż pojęcie to często bywa używany niedbale i nieprecyzyjnie. Chociaż nie sposób zamknąć tego terminu w ścisłe ramy, to niewątpliwie istnieje szereg czynników, które każdorazowo należy rozważyć przy dokonywaniu oceny dobra dziecka. Intencją tekstu nie jest jednak wskazanie gotowych rozwiązań czy przygotowanie recepty na ten istotny i skomplikowany proces ustalania treści pojęcia dobra dziecka przez organy stosujące prawo. Monografia ma na celu jedynie ukazanie dwoistej natury dziecka – zarówno wspólnotowej, jak i indywidualistycznej – którą to należy wziąć zawsze pod uwagę, dokonując interpretacji tego pojęcia.