Miasto pracujących kobiet

Iza Desperak – socjolożka specjalizująca się w socjologii pracy i socjologii gender, starsza wykładowczyni w Katedrze Socjologii Polityki i Moralności w Instytucie Socjologii Uniwersytetu Łódzkiego, członkini Interdyscyplinarnego Seminarium Gender przy CEIN Uniwersytetu Łódzkiego. Zajmuje się m.in. nierównościami ze względu na płeć, feminizacją biedy, stygmatyzacją matek samodzielnie wychowujących dzieci. Autorka pracy doktorskiej poświęconej transformacji rynku pracy z perspektywy płci (Stereotypizacja ról kobiecych w perspektywie praktyk dyskryminacyjnych na rynku pracy, 2000), licznych prac badawczych i książki Płeć zmiany. Zjawisko transformacji w Polsce z perspektywy gender (2013, wydanie drugie, zmienione 2017), współredaktorka pracy poświęconej Specjalnym Strefom Ekonomicznym (Specjalne strefy ekonomiczne, 2018) oraz serii wydawniczej „Oblicza Feminizmu” Wydawnictwa Uniwersytetu Łódzkiego, kierowniczka projektu „Praca kobiet w Łodzi”.

Martyna Krogulec – absolwentka socjologii na Uniwersytecie Łódzkim, obecnie doktorantka w Katedrze Socjologii Polityki i Moralności Uniwersytetu Łódzkiego. Jej zainteresowania naukowe koncentrują się na kulturze i socjologii ciała, jak również wpływie stereotypów na funkcjonowanie społeczne jednostki. Interesuje się także socjologią pracy i herstories. Sekretarz projektu „Praca kobiet w Łodzi”.

Anna Deredas – magister etnologii, archiwistka, pedagog. Pracuje w Etnograficznym Archiwum im. Bronisławy Kopczyńskiej Jaworskiej Instytutu Etnologii i Antropologii Kulturowej Uniwersytetu Łódzkiego. Członkini Zespołu ds. Promocji Wydziału Filozoficzno-Historycznego Uniwersytetu Łódzkiego oraz Polskiego Towarzystwa Ludoznawczego. Współautorka i uczestniczka projektów bazodanowych, archiwizacyjnych oraz etnoanimacyjnych. Miłośniczka Łodzi i jej historii.

Inga B. Kuźma – dr hab. prof. UŁ. Dyrektorka Instytutu Etnologii i Antropologii Kulturowej Uniwersytetu Łódzkiego, kieruje także Centrum Innowacji Społecznych Uniwersytetu Łódzkiego. Członkini Polskiego Towarzystwa Ludoznawczego – należy do zespołu Ośrodka Dokumentacji i Informacji Etnograficznej PTL w Łodzi (do 2019 roku jego kierowniczka). Współtworzy łódzkie międzyuczelniane Interdyscyplinarne Seminarium Gender. Działa w KDO ds. polityki lokalowej w Łodzi; zajmowała się także Łódzkim Partnerstwem Pomocy w sytuacji Wykluczenia i Bezdomności. Uprawia antropologię zaangażowaną i interwencyjną (kieruje powołaną w tym celu Pracownią Antropologii Praktycznej w IEiAK UŁ); zajmuje się też badaniami z zakresu kulturowej herstory.

Wybrane prace i projekty: Homes of the Homeless. On Studying Crisis Situations (2019); współredaktorka prac zbiorowych w serii Wydawnictwa Uniwersytetu Łódzkiego „Oblicza Feminizmu”; redaktorka Tematów trudnych. Sytuacji badawczych (2013); projekt „Women and Homelessness” (2018–2021; program Strategic Partnership Erasmus+; koordynatorka ze strony polskiego partnera CEIN UŁ); (Nie)widoczni: niepełnosprawność i choroba w doświadczeniu osób w kryzysie bezdomności przebywających w instytucjach pomocy. Perspektywa antropologii kulturowej w badaniu podwójnego wykluczenia (2019/2020; program „Niepełnosprawność w naukach humanistycznych” PFRON – I edycja, kierowniczka badań); Humanistyka stosowana dla rozwoju: od innowacji do aplikacji (APHUM Base i AP Forum) (2017–2019, program „Dialog dla Wydziału Filozoficzno-Historycznego UŁ”, kierowniczka projektu).

Alicja Piotrowska – doktor, pracuje w Centrum Innowacji Społecznych Uniwersytetu Łódzkiego. Jej zainteresowania naukowe dotyczą różnych aspektów codzienności i niecodzienności rozgrywających się w przestrzeni miejskiej, postprzemysłowej we współczesnych miastach, czy też szeroko rozumianej nowej miejskości.

Uczestniczka projektów bazodanowych, m.in. w ramach prac ODiIE i NRPH pt. „Repozytorium cyfrowe zbioru fotografii Robotnicy w XIX i XX wieku” (2012–2015). Współtwórczyni projektu „Humanistyka stosowana dla rozwoju: od innowacji do aplikacji (APHUM Base i AP Forum)” w ramach programu MNiSW DIALOG (2018–2019). Uczestniczka programu stypendialnego Urzędu Marszałkowskiego Województwa Łódzkiego w ramach projektu „Doktoranci – regionalna inwestycja w młodych naukowców społeczno-humanistycznych – akronim DRIM-SH” (2011–2013).

Jej najważniejsze wybrane publikacje: W poszukiwaniu odrodzenia miejskiego. OFF Piotrkowska Center jako przykład nowych tendencji społeczno-kulturowych w miejskich przestrzeniach (2014); Ageism on the Example of Field Research in a Nursing Home in Łódź, Poland (2014); Symbole z czasu II wojny światowej a współczesne oblicza polskiego patriotyzmu (2016).

Sylwana Borszyńska – ukończyła historię na Uniwersytecie Łódzkim, osiągając następnie tytuł doktora nauk humanistycznych w 2017 roku. Pokłosiem jej pracy badawczej jest duża liczba artykułów oraz książka Życie kobiet w Łodzi 1908–1914 (2019). Autorka specjalizuje się w historii społecznej XIX wieku oraz historii kobiet. Zawodowo realizuje się w pracy z młodzieżą w szkołach średnich w Łodzi. Pasjonatka literatury pięknej, teatru i podróży.

Teresa Makowiec-Dąbrowska – z wykształcenia lekarz, specjalista w dziedzinie fizjologii pracy, doktor habilitowany nauk medycznych, profesor w Instytucie Medycyny Pracy im. prof. dr. med. J. Nofera w Łodzi. Jej działalność naukowa, publikacyjna i ekspertyzowa obejmuje następujące zagadnienia: wpływ rytmu dobowego na funkcje fizjologiczne; ocena obciążenia pracą i skutki zdrowotne nadmiernych obciążeń; ocena zdolności do pracy; ergonomia stanowisk pracy i organizacji pracy; zasady kształtowania obciążeń dla pracowników, zwłaszcza kobiet (w tym kobiet w ciąży) i osób starszych; wpływ stylu życia, w tym fizycznej aktywności zawodowej i pozazawodowej na zdrowie, jakość życia i zdolność do pracy. Jest autorką (współautorką) około 200 publikacji naukowych (w tym 96 publikacji indeksowanych w międzynarodowych naukowych bazach danych) oraz 20 książek i/lub rozdziałów w książkach. Jest członkiem komitetów redakcyjnych 2 czasopism naukowych.

Agata Zysiak – socjolożka, adiunkt na Uniwersytecie Łódzkim i Uniwersytecie Warszawskim. Zajmuje się socjologią historyczną. Autorka książki o socjalistycznym uniwersytecie i powojennym awansie społecznym Punkty za pochodzenie (2016) wyróżnionej m.in. nagrodą historyczną im. K. Moczarskiego; współautorka Opowiedzieć Uniwersytet. Łódź akademicka w biografiach wpisanych w losy Uniwersytetu Łódzkiego (2015) poświęconej łódzkiej uczelni z perspektywy historii mówionych oraz anglojęzycznej książki o Łodzi i nowoczesności: From Cotton and Smoke: Łódź – industrial city and discourses of asynchronous modernity 1897–1994 (2018). Członkini Instytutu Studiów Zaawansowanych w Princeton 2017/2018.

Daria Domarańczyk-Cieślak – doktor nauk humanistycznych, historyk XIX wieku, magister dziennikarstwa i komunikacji społecznej. Jej zainteresowania to: historia nauki, zwłaszcza psychologii, szeroko rozumiana historia XIX wieku, historia kobiet oraz prasoznawstwo historyczne.

Piotr Ossowski – historyk, doktor nauk humanistycznych, autor biografii Czerwona Michalina. Biografia Michaliny Tatarkówny-Majkowskiej (2017).

Ewelina Wejbert-Wąsiewicz – socjolożka, adiunkt w Katedrze Socjologii Sztuki i Edukacji Uniwersytetu Łódzkiego. Jej zainteresowania naukowe to: tabu społeczno-kulturowe, socjologia filmu i kina, socjologia sztuki i kultury.

Kamila Żyto – dr hab., adiunkt w Katedrze Filmu i Mediów Audiowizualnych Uniwersytetu Łódzkiego, współpracuje z Młodzieżową Akademią Filmową „Bliżej kina” i Gabinetem Edukacji Filmowej w Łodzi, Polskim Instytutem Sztuki Filmowej (przy projektach „Filmoteka Szkolna”, „Akademia Filmu Polskiego”), DKF PWSFTviT; jest wykładowcą Uniwersytetu Łódzkiego, Akademii Muzycznej w Łodzi oraz Uniwersytetu Trzeciego Wieku w Aleksandrowie Łódzkim, a także prowadzi zajęcia filmowe w IBL PAN i IS PAN. Opublikowała dwie książki autorskie: Strategie labiryntowe w filmie fikcji (2010) oraz Film noir i kino braci Coen (2017). Współredagowała tomy: Filmowe ogrody Wojciecha Jerzego Hasa (2011), Billy Wilder. Mistrz kina z Suchej Beskidzkiej (2011) oraz Od Cervantesa do Perez-Reverte’a. Adaptacje literatury hiszpańskiej i iberoamerykańskiej (2011), Autorzy kina europejskiego VII (2018). Regularnie publikuje recenzje „polecające” na portalu Edukacja Filmowa.

W kręgu jej zainteresowań znajduje się: kino polskie (ze szczególnym uwzględnieniem wątków związanych z wizerunkami Żydów i relacjami polsko-żydowskimi oraz twórczości Roberta Glińskiego), kino amerykańskie (kino noir, zarówno klasyczne, hollywoodzkie z lat 40. i 50., jak i współczesne filmy neo-noir ze szczególnym uwzględnieniem twórczości braci Coen) oraz kino świata hiszpańskojęzycznego (głównie twórczość Carlosa Saury czy Juana Antonio Bardema z okresu późnego frankizmu i transformacji). Prywatnie jest wielbicielką literatury pięknej i podróży.

Anna Musiałowicz – łodzianka stale zadziwiona swoim miastem, które w tempie amerykańskim albo chińskim, dzięki przemysłowi włókienniczemu w XX wieku wyrosło na drugą w Polsce aglomerację. Gdzie slumsy kontrastowały z bizantyjskim przepychem fabrykanckich pałaców, pojechał pierwszy w Polsce tramwaj elektryczny, a do międzywojnia nie było wodociągów ani kanalizacji. Miastem, które ma od lat najwyższy wskaźnik feminizacji – były dekady, że fabryki zatrudniały więcej kobiet niż mężczyzn, i w którym już w latach 80. XIX wieku praktykowały dentystki i lekarki, a obecnym prezydentem jest kobieta. Jako przewodniczka oprowadzająca po Łodzi chętnie skupiam się na tym kobiecym aspekcie charakteru miasta, pracując zarobkowo lub pro publico bono. Byłam też m.in. redaktorką i lektorką języka angielskiego oraz prowadziłam biuro tłumaczeń. Czasem coś napiszę: jako współautorka scenariusza filmu dokumentalnego zostałam nagrodzona na Festiwalu Mediów Człowiek w Zagrożeniu przez Fundację Monumentum Iudaicum Lodzense, a za reportaż o Łodzi przez „Krytykę Polityczną”. Miałam swój wkład w publikację Szlaki kobiet wydaną przez Fundację Przestrzeń Kobiet (2015).

Irena Hübner – starszy wykładowca w Katedrze Teorii Literatury w Instytucie Kultury Współczesnej Uniwersytetu Łódzkiego. Jej zainteresowania naukowe koncentrują się na problemach interpretacji, semiotyki kultury, poezji polskiej XX wieku. Współautorka (z D. Górecką i E. Sztombką) książek Czytanie ze zrozumieniem (2000) oraz Praca z tekstem czyli Analiza i interpretacja tekstu literackiego (2001). Współredaktorka tomów Realizm magiczny (2007), Awangardowa encyklopedia czyli Słownik rozumowany nauk, sztuk i rzemiosł różnych (2008), Literatura, kultura, tolerancja (2008), Dyskursy i przestrzenie (nie)tolerancji (2008), Literature, Culture, and Tolerance (2009). Autorka rozpraw o twórczości M. Białoszewskiego, Z. Herberta, J. Przybosia, R. Wojaczka.

Elżbieta Górnikowska-Zwolak – profesor Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach, pedagożka. Interesuje się: problematyką nierówności społecznych i edukacyjnych, rodzinną i pozarodzinną socjalizacją do ról płciowych, siłami społecznymi kobiet, aspektami kulturowymi przestrzeni edukacyjnej. Autorka i redaktorka kilkunastu prac zwartych, m.in. Szkic do portretu Ślązaczki. Refleksja feministyczna (2000); Myśl feministyczna jako nurt rozważań w pedagogice społecznej (2006); Kobiety z niepełnosprawnością i wobec niepełnosprawności. Zagadnienia edukacji i socjalizacji (2018) oraz artykułów publikowanych w polskich i zagranicznych periodykach naukowych. Kierowniczka Zakładu Pedagogiki Specjalnej Uniwersytetu Śląskiego w Cieszynie (2017–2019); członkini Zespołu Pedagogiki Społecznej przy KNP PAN, Polskiego Towarzystwa Pedagogicznego, Towarzystwa Miłośników Języka Polskiego.