Działaczki i działacze oświatowi w Królestwie Polskim u progu niepodległości: Słownik biograficzny. Tom 1: A–K

W Królestwie Polskim na początku XX w. edukacji przypisywano ważną rolę w procesie modernizacji społecznej. W październiku 1905 r. władze rosyjskie zezwoliły na zakładanie prywatnych szkół elementarnych i średnich z polskim językiem wykładowym. Rozpoczęło to okres intensywnego rozwoju oświaty szkolnej i pozaszkolnej. Intensywnie rozwijały się także instytucje oświatowe dla dorosłych.

Niniejszy słownik poświęcony jest działaczkom i działaczom uczestniczącym w różnych formach upowszechniania oświaty i wiedzy w Królestwie Polskim u schyłku XIX i na początku XX w. Obejmuje kobiety i mężczyzn różnego pochodzenia społecznego, narodowości i wyznania. Byli wśród nich przedstawiciele i przedstawicielki inteligencji zawodowej – lekarze, prawnicy, uczeni i wykładowcy akademiccy, nauczyciele, pedagodzy, psycholodzy etc., działaczki ruchu kobiecego, duchowni, osoby prowadzące działalność oświatową w środowiskach chłopskich i robotniczych, popularyzatorzy wiedzy, czytelnictwa i samokształcenie, uczestnicy debat o edukacji i polityce oświatowej. W sumie w obu tomach zamieszczono 676 haseł. Biogram zawierają także bibliografię przedmiotową i podmiotową. Wykorzystano wiele źródeł archiwalnych i drukowanych.